همکاری بین شرکتهای نوآورانه چندملیتی و شرکت های چینی
همکاری بین شرکتهای نوآورانه چندملیتی و شرکتهای چینی، لزوما تضمینی بابت گردش این فناوری نمیدهند.
به عنوان نمونه، لیو و باک (2007)[1] بر همکاری بین شرکتهای نوآورانه روی اهمیت ظرفیت جذب شرکتهای داخلی در بکارگیری اثرات بالقوه شرکای خارجی، تاکید کردهاند (لیگسالز، 2010: 143).
واگذاری حقوق انحصاری
در عین حال که کشورهای رو به توسعه همچون چین، مشتاق به جذب فناوریهای خارجی تا حد امکان هستند، اما کشورهای صنعتی و شرکتهای چندملیتی خارجی معمولا نگرانیهایی در مورد سرریزی غیرقابلکنترل دانشی که سرمایهگذاریهای زیادی در حوزه تحقیق و توسعه آنها انجام دادهاند، دارند. به هر حال، خصوصیات معنوی و غیرمادی دانش، تلاش به منظور کنترل کاربرد فناوریها توسط ارگانها مختلف را سخت میکند. بنابراین، حقوق مالکیت معنوی نقش مهمی را در واگذاری حقوق انحصاری در زمینه نوآوری را ایفا کرده و انگیزهای را برای سرمایهگذاری در فعالیتهای نوآورانه ایجاد میکند. در این حوزه، موافقتنامههای بینالمللی مختلفی برای قوانین مربوط به حقوق مالکیت معنوی (IPR)[2] وجود دارد.
جدا از معاهده همکاری حق تالیف، موافقتنامه جنبههای تجاری حقوق مالکیت معنوی احتمالا به عنوان مهمترین فعالیت در جهت معرفی قوانین بینالمللی برای حمایت از حقوق مالکیت معنوی یا IPR است. کشور چین از زمان پیوستن به سازمان تجارت جهانی (WTO)[3] در سال 2001، متعهد به پایبندی به قوانین حقوق مالکیت معنوی در حوزه تجارت (TRIPS) شده است. طبق ماده 7 این قانون، هدف اصلی این موافقتنامه، مشارکت در زمینه توسعه فناوریهای نوآورانه و انتقال و توزیع فناوری است (لیگسالز، 2010: 143).
بازارهای درحال توسعه و نوظهور
از زمان آزادسازی اقتصاد چین، جمهوری خلق چین قوانین مختلفی را برای حمایت از حق مالکیت معنوی مخترعان داخلی و خارجی، و پایبندی به تعهدات TRIPS، تدوین کرده است. به هر حال، تدوین قوانین تنها به عنوان بخشی از پازل پیچیده حمایت از حقوق مالکیت معنوی است. معمولا اجرای این قوانین به عنوان مسئله مهمی در بازارهای درحال توسعه و نوظهور است. به عنوان نمونه در سال 2008، سازمان حقوق مالکیت معنوی در کشور چین، به بررسی 1092 اختلافات مربوط به حق تالیف و 56634 مورد از نقض نشان تجاری پرداخته است.
همچنین کشور ایالات متحده به دقت به نظارت در حوزه حمایت از حقوق مالکیت معنوی شرکتهای چندملیتی در کشورهای خارجی میپردازد و یک مکانیسم بررسی سالانه تحت عنوان مکانیسم ویژه 301 (بر مبنای قانون رقابت و تجارت مینیبوسی در سال 1988) طراحی کرده است تا به بررسی کارایی حقوق مالکیت معنوی در سرتاسر جهان بپردازد. نتیجه این بررسی سالانه، یک فهرست بازبینی بود که شامل تمام کشورهایی میشود که تخلفاتی در حوزه حقوق مالکیت معنوی داشتهاند. کشور چین نیز چندین بار در این فهرست قرار گرفته است (لیگسالز، 2010: 143).
همکاری بین شرکتهای نوآورانه
منابع
Johannes Liegsalz (2010). The Economics of Intellectual Property Rights in China, Dissertation Ludwig-Maximilians-University Munich.
Liu, Xiaohui / Buck, Trevor (2007): Innovation Performance and
Channels for International Technology Spillovers: Evidence from Chinese High-Tech Industries, in: Research Policy, Vol. 36, No. 3, pp. 355-366.
همکاری بین شرکتهای نوآورانه
[1] Liu and Buck (2007)
[2] حقوق مالکیت معنوی
[3] سازمان تجارت جهانی