انتقال تعهد در حقوق ایران و فرانسه

این مقاله با عنوان «انتقال تعهد در حقوق ایران و فرانسه» به بررسی موضوع تعهد و انتقال آن در قوانین ایران و همچنین فرانسه می‌پردازد. این فایل، با فونت بی لوتوس در 14 صفحه آماده‌شده است.

انتقال تعهد

انتقال تعهد به‌موجب عقدی انجام می‌شود که بر اساس آن، طلب از ذمه طلبکار به شخص ثالث منتقل می‌شود.درواقع منتقل الیه یعنی شخصی که این انتقال به وی صورت گرفته است قائم‌مقام شخص انتقال‌دهنده محسوب می‌شود و در مقابل بدهکار سابق، طلبکار می‌گردد.

در حقیقت منابع تعهدات از حقوق رم به فرانسه و سپس در حقوق ایران واردشده است. در تعهدات قراردادی در حقوق فرانسه عقد، مبنای تعهد بوده و در مقایسه میان ماده 183 قانون مدنی و ماده 1101 قانون مدنی فرانسه می‌توان گفت که هر دو قانون عقد را عهدی تلقی کرده‌اند و بر عهدی بودن عقد صحه گذاشته‌اند.

تفاوت انتقال طلب و تبدیل تعهد

در تفاوت تبدیل تعهد و انتقال طلب می‌توان گفت که ما در تبدیل تعهد، سقوط و از بین رفتن یک تعهد و ایجاد یک تعهد جدید را شاهد هستیم و تعهد قبلی با انتقال جدید به‌طورکلی از بین می‌رود و تمام اوصاف و تضمینات آن نیز از بین می‌رود و تعهد تازه‌ای شکل می‌گیرد. درواقع در تبدیل تعهد هیچ تضمینی از تعهد سابق وجود ندارد مگر اینکه طرفین بر بقای آن تضمینات با یکدیگر توافق نموده باشد.

اما ماهیت انتقال طلب با تبدیل تعهد متفاوت می‌باشد. در  تعهد و انتقال آن، شاهد سقوط یک تعهد و شکل گرفتن تعهد جدید نیستیم بلکه در آن، تعهد قبلی از ذمه شخص به ذمه‌ی شخص ثالث منتقل می‌شود و اوصاف و تضمینات سابق باقی خواهد ماند.

هرچند به لحاظ اعتبار مدیون میان انتقال دین و تبدیل تعهد شباهت‌هایی وجود دارد اما تفاوت‌های میان این دو مبحث بیشتر قابل‌بحث بوده است. در انتقال طلب، شخص دیگری مشغول الذمه می­شود و تغییری در طلب به وجود نمی­آید و رابطه حقوقی قبل باقی می‌ماند و فقط شخص مدیون تغییر می‌کند.

در تعهدات غیر قراردادی قانون ایران گرچه بر طبق حقوق فرانسه بوده اما تحت تأثیر فقه امامیه و تحت عناوینی همچون اسباب الضمان بوده است.در فقه مبحثی در خصوص تبدیل تعهد و انتقال دین و طلب عنوان نشده است ولی در عناوین دیگری همچون ضمان، حواله و غیره در این خصوص بحث شده است.